Compassie

Moeder Theresa heeft ooit gezegd: Wanneer we geen vrede ondervinden, is het omdat we vergeten zijn dat we aan elkaar toebehoren’.

Het lijden in het leven is een feit voor iedereen. Of we nu veel hebben of weinig, we ondervinden dezelfde uitdagingen zoals ziekte, verlies, verdriet, pijn, dood.

In het boeddhisme is compassie het medicijn voor het lijden.

Compassie betekent vanuit het licht van het hart te zijn met het lijden dat ieder mens op deze aarde ondervindt. Compassie is medeleven in vriendelijkheid en respect voor de ander en jezelf. Compassie is aanwezig zijn bij het lijden… met de wens die te verlichten.

Compassie komt van com = gezamenlijk en patir = lijden. Compassie gaat dus onze verbondenheid. En over de moeilijke dingen van de mensheid en met name daar waar we samen lijden.

Compassie is de tegenhanger van egoïsme en van het lijden dat door het egoïsme wordt veroorzaakt.

Het was Albert Einstein die vond dat het de taak van de mensheid zou moeten zijn om onszelf te bevrijden van de gevangenis van het egocentrisme. Door de cirkel van compassie groter te maken en al het leven, alle levende voelende wezens te omarmen en daarmee de heelheid van de natuur in al haar schoonheid en diversiteit.

De bekende filosoof Schopenhauer zei dat compassie de basis van moraliteit is.

Dalai Lama: Liefde en compassie zijn noodzakelijkheden, geen luxuries. Zonder, kan de mensheid niet overleven. De manier om compassie te beoefenen in conflict is volgens hem via de dialoog. Luisteren naar elkaar.

Het grootste probleem in communicatie is dat we niet luisteren om te begrijpen, maar we luisteren om een antwoord te geven.

Compassie doet ons hart ontwaken wanneer we onszelf toestaan onze menselijke kwetsbaarheid toe te laten en te delen. Het is een medicijn die de wereld nodig heeft om te helen.

Naast compassie voor de ander kunnen we ook compassie voor onszelf hebben.

We zijn niet alleen grover naar anderen. We zijn ook hard voor onszelf. Zelf compassie is soms lastiger te hebben dan compassie voor anderen. Zelfkritiek, zelfafwijzing, schaamte zijn allemaal oorzaken van ongeluk. We zijn de aanvaller en de aangevallene…

Wie herkent het volgende: We vergelijken ons met anderen. We denken dat we bovengemiddeld moeten zijn om geaccepteerd te worden. We schamen ons als het even niet goed loopt in het leven.

Voor mij betekent zelfcompassie dat ik mijn perfectionisme mag loslaten die uit een oude overtuiging voortkwam dat ik niet genoeg zou zijn, of het niet genoeg is. Het betekent dat ik mijn waarheid mag zeggen, vanuit liefde. Dat ik ja mag zeggen en ook nee mag zeggen. Ik ben mens en ik mag fouten maken omdat anderen dat ook mogen van mij. Bovenal betekent compassie voor mijzelf dat ik heel hartelijk om mezelf kan blijven lachen.

Zelfcompassie leert ons met meer vriendelijkheid en respect naar onszelf te zijn. Laten we die voortdurende strijd in ons zelf opgeven dat we niet genoeg hebben of niet genoeg zijn. Wanneer we onze kwetsbaarheden meer aanvaarden, zullen die ons minder in de weg zitten. Het durven staan voor wie je bent, authentiek zijn, met alles er op en eraan. Kwetsbaarheid geeft verbondenheid. Wanneer je echt in jezelf staat hoef je je ook niet meer te schamen. Trouw zijn aan jezelf betekent dat je geen spijt meer hoeft te hebben.

Wanneer we in onszelf verzachten, komt er levensenergie vrij, en kunnen we die gebruiken waarvoor het bedoeld is: creativiteit, liefde, heling en evolutie.

Wat betekent zelf-compassie voor jou?