Ieder levend wezen heeft ruimte nodig. Om te kunnen groeien, te ademen en te leven. Ruimte geeft ons figuurlijk lucht en letterlijk zuurstof om te overleven. We hebben fysiek niet alleen ruimte nodig, maar ook in ons hoofd, zodat we onszelf kunnen ontplooien en expressie kunnen geven aan wie we in potentie zijn.
Die ruimte lijkt nu steeds kleiner te worden.
Thuiswerken, weer een lockdown, mondkapjesverplichting, donkere winterdagen, minder vrijheid buitenshuis: je bewegingsruimte wordt almaar kleiner. Hoe ga je daarmee om?
Ervaar jij op dit moment genoeg ruimte?
De Japanse taal kent het woord ‘ma’, dat gebruikt wordt om de lege ruimte tussen objecten te beschrijven. De ruimte vormt als het ware de grens tussen meerdere objecten. ‘Ma’ is pure potentie: het toont alles wat zich in die leegte manifesteert. De ‘Westerse’ talen hebben daar geen woord voor. We staan er dus ook niet bij stil. Wanneer we een kamer binnenlopen, zien we vaak alleen de spullen die daarin staan. De ruimte er omheen zien we niet.
Zo werkt het ook in ons hoofd. We focussen op specifieke gedachten, die steeds meer ruimte in ons hoofd innemen. We kunnen aan niets anders meer denken dan dat. We krijgen het benauwd van alle COVID-beperkingen. We hebben een uitgesproken mening over het dragen van een mondkapje en over de ernst van de situatie. Het polariseert ons: we voelen ons onzeker, angstig en in het nauw gedreven. We gaan op zoek naar zekerheid. In autoriteiten, cijfers, onze eigen standvastigheid. Ze hebben een vaste plaats ingenomen in de oneindige ruimte van ons bewustzijn, die daardoor aanvoelt als een te kleine kamer met veel te veel spullen.
Laten we het eens op een andere manier bekijken.
De mens wordt in de manifesten van de klassieke rozenkruisers ‘microkosmos’ genoemd. Dit idee wordt ontleend aan de hermetische wijsbegeerte die in Egypte op schrift is gesteld. Zo schreef de mythische figuur Hermes Trismegistus: “Wat beneden is, is gelijk aan wat boven is, en wat boven is, is gelijk aan wat beneden is.” Met andere woorden, wat in het groot is, is ook in het klein. Zo is iedere cel, iedere atoom in ons lijf een reflectie van ons hele lichaam. Iedere cel is een representatie van die totaliteit.
Al onze cellen samen vormen een perfecte balans in de heelheid van ons lichaam. En elk individu maakt weer deel uit van de natuurlijke heelheid en balans op deze aardbol. De aarde van het heelal. Van dat wat alles omvat. Noem het de kosmos, het universum, of God, of het oneindige bewustzijn.
Wanneer je mediteert, ervaar je ‘ma’, de ruimte. Je ervaart dat alles in je leven onderdeel is van een groter geheel. Ook alle spullen in je te kleine kamer waar je geregeld over struikelt. Die kamer is opeens niet meer zo klein als het leek, want er blijkt veel meer ruimte te zijn. Sterker nog: je realiseert je dat jij deze spullen laat verschijnen in de ruimte, en dat je ze zelf kunt verplaatsen of weggooien. Het zijn je gedachten die je ruimte beperken.
Laten we proberen meer ruimte voor onszelf te creëren. Bedenk elke dag dat we allemaal een onderdeeltje zijn van een groter geheel, van een oneindigheid, en dat we onszelf beperken door te focussen op dat wat zich daarin manifesteert. En wanneer we dit gezamenlijk doen, dan geven we niet alleen onszelf, maar ook anderen veel meer ruimte. Iets wat we allemaal goed kunnen gebruiken in deze uitdagende tijd.
Ik wens je veel ruimte,
Dorien
Deze korte film ‘Powers of ten’ (1977) laat je in tien minuten ervaren wat ruimte is.
You may seem to be the microcosm;
In fact, you are the macrocosm.
The branch might seem like the fruit’s origin:
In fact, the branch exists because of the fruit.
Would the gardener have planted the tree at all
Without a desire and hope for fruit?
That’s why the tree is really born from the fruit
Even if it seems the fruit is created by the tree.
~ Rumi
